ประวัติ อบต
เดิมเขตที่ตั้งของตำบลบ้านเหล่านั้นเป็นป่าอุดมสมบูรณ์ยังไม่มีคนมาอยู่อาศัย (ภาษาพื้นเมือง เรียกว่า “ป่าเหล่า”) หลังจากที่คนได้เข้ามาหาป่าและแผ้วถางป่าทำให้ป่าเสื่อมโทรมลง จึงได้มีราษฎรอพยพมาจากตำบลบ้านกาศ ตำบลร่องกาศและตำบลใกล้เคียง เข้ามาทำนาทำไร่และเลี้ยงสัตว์ บางครอบครัวได้มาสร้างบ้านเรือนและที่อยู่อาศัยถาวร ซึ่งมีจำนวน 3 กลุ่ม กลุ่มแรก อยู่ที่บริเวณบ้านเหล่าเหนือ กลุ่มที่สอง อยู่บริเวณบ้านเหล่าใต้ และ กลุ่มที่สาม อยู่บริเวณบ้านน้ำฮอก ต่อมาได้มีราษฎรต่างถิ่นอพยพ เข้ามาประกอบอาชีพและสร้างบ้านเรือน ที่อยู่อาศัยอย่างหนาแน่น กรมการปกครองจึงได้มีการแต่งตั้งให้ พญาไชยยศ เป็นผู้ปกครองตำบล เมื่อปีพุทธศักราช 2443 โดยมีหมู่บ้านอยู่ในเขตปกครองจำนวน 3 หมู่บ้าน คือ

1.บ้านเหล่าเหนือ ชุมชนบ้านเหล่าเหนือ ตั้งอยู่ในตำบลบ้านเหล่า อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่ อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของอำเภอสูงเม่น

ประวัติความเป็นมา บ้านเหล่าเหนือคำว่า เหล่า แปลว่า ป่าละเมาะ ส่วน คำว่า เหนือ แปลว่าบนสุดบ้านเหล่าเหนือจึงมีความหมายว่าหมู่บ้านที่อยู่ตอนบนสุดของตำบลบ้านเหล่า(ถ้าหากเดินทางจากตัวอำเภอสูงเม่นเข้าไป)สภาพโดยทั่วไปของชุมชนเป็นพื้นราบที่ลำเหมืองเล็ก ๆ ไหลผ่านประชาชนของชุมชนส่วนใหญ่เป็น ชาวไทย เชื้อชาติไทย สัญชาติไทย นับถือศาสนาพุทธอาชีพหลักของประชากรในชุมชนนี้ คือ การเกษตรกรรม มีการปลูกพืชหมุนเวียนตลอดทั้งปีโดยการปลูกสลับหมุนเวียนระหว่าง พืชไร่และพืชสวน โดยจะมีการทำนาในช่วงฤดูฝนเพียงครั้งเดียวต่อปีหลังจากที่ชาวนาเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จแล้ว ก็จะมีการปลูกพืชไร่พืชสวนทดแทนซึ่งพืชที่ทำรายได้ให้กับชาวเกษตรมากที่สุด ได้แก่ ยาสูบ,ผักกาดเขียวปลีกะหล่ำปลี,กะหล่ำดอก,ถั่วเหลือง เป็นต้น

2.บ้านเหล่าใต้ ชุมชนบ้านเหล่าใต้ตั้งอยู่ในตำบลบ้านเหล่า อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่ อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ของอำเภอสูงเม่น

ประวัติความเป็นมา บ้านเหล่าใต้แต่เดิมสภาพของหมู่บ้านติดกับป่าเขา เป็นที่ลุ่ม มีต้นปอเส็งขึ้นมาก จึงเรียกว่า “บ้านเหล่าร้องเส็ง” หรือ “บ้านเหล่าขำเครือ” (ขำ เป็นภาษาเหนือ แปลว่า ติด,อยู่กับที่,ค้าง,คา ส่วนคำว่า เครือ หมายถึง ต้นไม้ที่มีลักษณะเป็น เถาวัลย์ แปลโดยรวม คือ หมู่บ้านที่มีเถาวัลย์ปกคลุมอยู่เป็นจำนวนมาก) ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวไทยเหนือเดิม (รัชกาลที่ 5 เรียกว่า ลาวเฉียง) มีเชื้อชาติไทย สัญชาติไทยนับถือศาสนาพุทธอาชีพส่วนใหญ่ของประชากรในชุมชน คือ อาชีพผลิตเฟอร์นิเจอร์ จากไม้จามจุรี (ไม้ฉำฉา) เฟอร์นิเจอร์ส่วนมากได้แก่ ชุดรับแขก,โต๊ะ,เก้าอี้ เป็นต้น

3.บ้านน้ำฮอก ชุมชนบ้านน้ำฮอกตั้งอยู่ในตำบลบ้านเหล่า อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่ ซึ่งอยู่ทิศทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของอำเภอสูงเม่น

ประวัติความเป็นมา บ้านน้ำฮอกแต่เดิมมีภูมิประเทศที่ราบติดกับเนินเขามีต้นไม้ใหญ่มีลักษณะเป็นป่าดงดิบหนาทึบ เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นานาชนิด ที่มีมากที่สุดก็ คือ กระรอก หรือ ที่คนเมืองเรียกว่า “ฮอก” ซึ่งอาศัยอยู่ริมน้ำห้วยอันเป็นต้นน้ำของลำห้วยหนึ่ง จึงเรียกห้วยนี้ว่า “ห้วยน้ำฮอก” ต่อมามีคนมาตั้งถิ่นฐานบริเวณห้วย ชาวบ้านจึงตั้งชื่อหมู่บ้านนี้ว่า “บ้านน้ำฮอก” ปัจจุบันที่ตั้งของชุมชน สภาพของลำน้ำ หรือ ลำห้วย มีสภาพแห้งและตื้นเขิน ประชากรในชุมชนส่วนใหญ่เป็นชาวไทย เชื้อชาติไทย สัญชาติไทย นับถือ ศาสนาพุทธ เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านน้ำฮอก เป็นพื้นที่เหมาะแก่การทำการเกษตรทำให้ประชาชนบ้านน้ำฮอกส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมเพาะปลูกและเลี้ยงสัตว์การเพาะปลูกเช่น ทำนา,ปลูกยาสูบ,ถั่วเหลืองและผักกาดเขียวปลี เป็นต้น เนื่องจากเป็นชุมชนเล็กๆ และปลีกตัวออกมาจากหมู่อื่นในตำบลบ้านเหล่า จึงทำให้ชุมชนนี้มีความสงบร่มเย็น เป็นชนบทที่สอดแทรกธรรมชาติโดยรอบอย่างสวยงาม
ที่ตั้งและอาณาเขต

ตำบลบ้านเหล่าเป็นตำบลที่อยู่ทางทิศตะวันออก ของอำเภอสูงเม่นระยะทางห่างจาก ที่ว่าการอำเภอสูงเม่นประมาณ 7 กิโลเมตร มีเส้นทาง ติดต่อกับอำเภอสูงเม่น จำนวน 2 เส้นทาง คือ ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 101 และทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1022

เนื้อที่

ตำบลบ้านเหล่ามีพื้นที่ทั้งหมด 16,184.38 ไร่ หรือ 25.89 ตารางกิโลเมตรเป็นพื้นที่การเกษตรจำนวน 8,166 ไร่